Yüce Rabbimiz, biz kullarına Peygamberimiz aracılığıyla kutsal kitap Kuran-ı Kerim’i göndermiştir. İlk sözünde bize “Oku! ” demektedir. Ankebut Suresi 45. ayette “Sana vahyedilen kitabı güzel güzel oku. ” demektedir. Kur’an’ımız oku diyen ayetiyle bizlere, dünyaya, bütün insanlığa yankısını ve davetini duyurmaktadır. Hz. Peygamberimiz de “İlim talep etmek (okumak, öğrenmek ve araştırmak) her Müslüman’a farzdır. ” diyor. Kitaplar bir dosttur. Onlara yaklaşmaya ve dost olmaya çalışmalı, içinde taşıdığı zenginlikten de faydalanılmalıdır. Bir düşünür, “Kitaplar da dostlar gibi iyi seçilip okunmalı. ” demektedir. Kitaplar bilgi hazineleridir. İlim ve kültürü insanlara aktaran vasıtalardır. Düşünceleri besler ve güçlendirir. İnsanı bilgili kılar. Kitap okuyanın kelime haznesi çok, genel kültürü yüksek olur. Muhakeme yeteneği artar ve aklını iyi kullanır. Daha sağlıklı düşünür ve karar verir ve daha başarılıdır. Tarihimizde hakan ve padişahlarımız kitaba, âlime, ilme ve kütüphaneye büyük önem vermişlerdir. Selçuklular döneminde Sultan Melikşah, Sencer, Baybars kitaba, âlime, ilme ve kütüphaneye çok değer vermişler, birçok şehirde medrese ve kütüphane kurmuşlardır. Osmanlılar döneminde Sultan II. Murat kitaba, kütüphaneye çok önem verirdi. Fatih Sultan çok kitap okurdu ve zengin kütüphanesi vardı. Yavuz Sultan da kitaba o kadar çok meraklı idi ki, savaşa giderken bile seyyar kütüphanesini yanında bulundururdu. Kanuni Sultan Süleyman ise edebi yanı güçlü şair idi ve kitap ve kütüphaneye çok değer verirdi. Osmanlı toplum hayatında kitabın önemli bir yeri vardı ve hediyeleşme geleneğinde de kitap en önemli öncelik olmuştu. Padişah IV. Mehmet, Edirne’de iki şehzadesinin evlenmeleri dolayısıyla yapılan düğünlerde, şehzadelere düğün hediyesi olarak verilen kitapların önemli yer tutması, kitaba verilen değeri göstermektedir. (1)